На той жа відэа-касеце, што і вечар памяці Ўладзіміра Клішэвіча, захавалася яшчэ адно відэа - выступ Марыі Сцяпанаўны на святкаванні юбілею роднай сярэдняй школы ў в. Заўшыцы. Зараз яно выкладзенае на youtube з субтытрамі, без іх будзе складана зразумець усё https://www.youtube.com/watch?v=F84M91CBhzg
На момант выступу прайшло 35 гадоў з сканчэння Марыей Сцяпанаўнай гэтае школы. 18.12.1999, в. Заўшыцы, Заўшыцкая сярэдняя школа-сад (https://zavshici.schools.by)
На гэтым выступу Марыя Сцяпанаўна называе свае дзявочае прозвішча, таксама чытае ўвогуле свой першы верш, напісаны яшчэ падчас навучаньння ў гэтай школе, і канешне ж, яны чытае верш Дзіўны сон.
Гэтае відэа перадае высакародны дух Марыі Сцяпанаўны. Яны трымае адказ за сваё жыццё перад іншымі людзьмі, яна на сваёй малой радзіме, і яе выступ можна зразумець, як споведзь, асабліва калі ўчытацца ў словы вершу Дзіўны сон. На відэа бачна, што вельмі-вельмі розныя людзі сабраліся на святкаваньнне.. Думаецца, што патрэбна вялікая часціня і любоў да людзей, каб вось так выступіць у сваёй роднай школе праз 35 гадоў!
Дзіўны сон
Урэзаўся ў памяць дзіўны сон:
Святлее паступова небасхіл,
Абраз вялікі. У акладзе Ён -
Нябесны Творца, Уладар стыхій.
Аклад у пазалоце, і ўбор
Ісуса ў мяккім бляску залатым,
З вачэй праменіцца нібы дакор,
Ні то пяшчоты блік у іх застыў.
З усмешкай мяккай на мяне глядзіць,
Штось шэпча ціха вуснамі Ўладар,
А побач з ім вялікі крыж ірдзіць.
Святлее і яснее Бога твар.
Дастаць абраз той хочацца рукой.
Цягнуся што ёсць сілы да яго.
На сэрцы - слодыч, у душы спакой.
Нібы ўжо дасягнула я ўсяго.
О цуд вялікі! Боская рука
Анёлачка спускае да мяне:
Пяшчотны тварык, тонкая смуга
Паркалю белым-белага, бы снег.
Ружова-аксамітнай ножкай ён
У грудзі упінаецца мае,
І смех, бы пераліўна-срэбны звон,
Дзіцячы, шчыры, радуе мяне.
... Сон абарваўся. Адчуваю я
Анёлка - сына Боскага - цяпло,
Яго прысутнасць - спевы салаў'я,
А ў кватэры воч яго святло.
Такі вось мне прысніўся дзіўны сон.
Які ў ім захаваны сімвал-сэнс?
Задумацца зноў мусіш над жыццём,
Адрынуць непатрэбных думак прэс.
Багаславенне, пэўна, Госпадзь шле
У справах на карысць маёй зямлі
І заклінае берагчы мяне
Усходы праўды на жыцця раллі.
===
Хутка развітаюся са школай…
Хутка развітаюся са школай...
Пакіну наш вясёлы, шумны клас.
Прайду па ціхай вуліцы вясковай
Апошні раз, сябры, апошні раз.
Не, не апошні - я сюды вярнуся!
Да школы з хваляваннем падыйду,
Да сцен яе цагляных дакрануся,
На ганак невысокі ўзыйду.
Адчыню дзверы ў калідор вузенькі,
І ў клас наш невялікі ўвайду -
Успомню, як была калісь маленькай,
За партай сваёй крышку пасяджу.
***
І веру я, што будзе гэта, будзе!
Бо ў школу я яшчэ не раз прыйду.
01:24 Пачатак выступу Марыі Сцяпанаўны
01:50 Марыя Сцяпанаўна называе дзявочае прозвішча - Дудак
03:15 1863, 1974 - знакавыя гады гэтае школы. Думаецца, што Марыю Сцяпанаўну натхняў год 1863.
3:32 Марыя Сцяпанаўна чытае свой першы верш, які быў прысвечаны школе
6:04 Марыя Сцяпанаўна чытае свой верш Дзіўны сон